Aínda que a investigación sobre a influencia humana no clima  comezou a adquirir relevancia internacional  na década dos sesenta e setenta,  é a  finais dos anos  oitenta e a principios dos noventa  cando se  créan  dous dos  principais organismos sobre os que se sustenta a  resposta internacional  fronte  ao Cambio Climático: o Grupo Intergobernamental de Expertos sobre Cambio Climático ( IPCC) e a Convención Marco de  Nacións Unidas sobre ou Cambio Climático (CMNUCC).

Ou  IPCC  constitúe o órgano encargado de dar  apoio científico  ao proceso de negociación e toma de  decisións a nivel internacional. A  súa misión consiste en facilitar  periodicamente  avaliacións  integrais  do estado dos  coñecementos científicos, técnicos e socioeconómicos sobre o cambio climático,  as  súas causas, posibles  repercusións e  estratexias de  resposta. Esta  avaliación  non se  basea en  investigacións propias se  non que se realiza a través dá  análise exhaustiva e transparente da información científica, técnica e socioeconómica relevante existente en cada momento. Desde o inicio da  súa labor en 1988, o  IPCC  preparou cinco informes de  avaliación e actualmente está inmerso non proceso de elaboración  do sexto informe,  cuxa publicación está prevista para o ano 2022.

A  CMNUCC  constitúe o  acordo inicial sobre o que se  constituíu o proceso de negociación internacional entre os distintos estados. Os 195 países (Partes) que actualmente ratificaron a Convención  teñen  unha serie de  obrigacións, diferenciadas en función  do  seu  grao de  desenvolvemento que van desde a presentación de información sobre  as  súas  emisións de gases de efecto  invernadoiro, políticas e medidas implantadas, ata a prestación por parte dos países  economicamente  máis  desenvolvidos, de  apoio  financeiro e  tecnolóxicoaos os países en desenvolvemento.

O órgano supremo da Convención  é a Conferencia das Partes ( COP)  onde anualmente  se reúnen todos os países que ratificaron a Convención para discutir, desenvolver e aprobar por consenso  as  decisións necesarias para avanzar no  obxectivo da Convención, que  non  é  outro que o de lograr a estabilización das  concentracións de gases de efecto  invernadoiro  na atmosfera  co fin de impedir interferencias  antropóxenas  perigosas non sistema climático  nun  prazo suficiente para permitir que vos ecosistemas se adápten naturalmente  ao cambio climático, asegurar que a  produción de alimentos  non se  vexa  ameazada e permitir que o  desenvolvemento económico se realíce de forma sustentable.