1. Temperatura máxima:

• Para a España peninsular, considerando todas as proxeccións xeradas para o período (2081-2100), as variacións na escala anual tenderían a estar comprendidas entre 4.2 º C e 6.4 º C baixo o escenario máis  emisivo,  RCP8.5, entre 3.0 º C e 4.0 º C baixo o escenario  RCP6.0 e entre 2.0 º C e 3.4 º C baixo o escenario RCP4.5. Os cambios esperados no verán son superiores ao resto das estacións, con medias superiores aos 5 º C, apreciándose maior incerteza tanto debida aos modelos como ás técnicas de rexionalización.
  
• Atendendo á distribución espacial do cambio medio desta variable para finais de século, obsérvase que os aumentos poden ser maiores no interior e menores no norte e noroeste peninsular. En consonancia, teríanse incrementos maiores nas grandes concas e menores nas concas de Galicia costa e do Cantábrico occidental.
  
• Obsérvase un aumento na evolución do número de días cálidos ao longo do século  XXI para os tres escenarios analizados na España peninsular, Baleares e Canarias. Para finais do século  XXI, a nivel da España peninsular, espérase que a proporción de días cálidos se incremente en case un 50 % (cunha pinza entre o 34 % e o 58 %) para o escenario máis  emisivo (RCP8.5), mentres que para o escenario de estabilización  RCP4.5, este aumento estará en torno ao 24 % (cunha pinza entre o 14 % e o 31 %), observándose un aumento da incerteza ao longo do século. O incremento maniféstase en todas as comunidades, aínda que o ritmo de crecemento é distinto entre elas.
  
• Respecto a a duración das ondas de calor, existe concordancia entre todas as proxeccións e técnicas de rexionalización en que as ondas de calor serán máis longas, sendo o incremento máis acusado no escenario máis emisivo ( RCP8.5) e a finais do século  XXI. A maior dispersión na magnitude da súa variación entre proxeccións, inducida en parte polas técnicas de rexionalización, dá lugar a un aumento da pinza de valores probables para finais de século, onde, en media, a duración da onda de calor máis longa tería entre 15 a 50 días máis que a súa media no período de referencia a nivel de España peninsular. A magnitude do cambio deste índice difire dunhas comunidades autónomas a outras, con cambios menores en Galicia, comunidades da cornisa cantábrica e A Rioxa e cambios maiores en Murcia, Baleares e sobre todo en Canarias.
  

2. Temperatura mínima:

• Para a España peninsular, considerando todas as proxeccións xeradas para o período (2081-2100), estas variacións tenderían a estar comprendidas, para a escala anual, entre 3.7 º C e 5.5 º C baixo o escenario máis  emisivo ( RCP8.5), entre 2.7 º C e 3.1 º C baixo o escenario  RCP6.0 e entre 1.7 º C e 2.9 º C baixo o escenario  RCP4.5. Na análise estacional apréciase un aumento progresivo dos valores das temperaturas mínimas ao longo do século  XXI, máis rápido para as estacións de verán e outono e para os escenarios máis  emisivos. O cambio en valores medios de finais de século e baixo o escenario  RCP8.5 estaría entre 4.8 º C e 6.8 º C no verán.
  
• Atendendo á distribución espacial tanto na escala anual como estacional, prevese incremento de temperaturas maiores no interior e no leste peninsular e menores no norte; sendo tamén máis acusado o aumento no interior que nas costas. Obsérvase un aumento da incerteza co alcance da proxección. En consonancia, a conca  hidrográfica que mostra quecemento menor é Galicia costa e os maiores son as que se sitúan na parte oriental, aumentos máis acusados no método de regresión e máis suaves no método dinámico.
  
• O cambio no número de noites cálidas na España peninsular mostra, en liñas xerais, un aumento progresivo ao longo do século  XXI, máis rápido baixo o escenario  RCP8.5, sendo o aumento máis pronunciado para Canarias, existindo maior concordancia entre as técnicas utilizadas. Só os dous arquipélagos, o balear e o canario, e a rexión de Murcia e, por conseguinte, a conca do Segura, teñen as súas distribucións máis desprazadas cara a valores superiores. Na análise estacional, para as técnicas estatísticas, obsérvanse incrementos menores durante o inverno e a primavera. No verán e outono, as anomalías medias respecto ao período de referencia de finais de século e baixo o escenario RCP8.5 atópanse entre 10 e 50 días.
  
• Para España peninsular, obsérvase unha diminución do número anual de días de xeada cunha evolución moi similar entre os escenarios ata 2050 e un descenso máis pronunciado para o escenario máis  emisivo (ao redor dos 26 días nos métodos estatísticos e 40 días na rexionalización dinámica). Por comunidades autónomas, practicamente non se aprecian cambios en ambos os arquipélagos, localizándose as variacións menores nas comunidades do norte, Comunidade Valenciana e Murcia, todas elas zonas costeiras e con poucos días de xeadas; e as variacións maiores en Castela e León e Aragón.
  

3. Precipitación:

Para o caso de España peninsular, a concordancia no sentido que se produciría o cambio é menor que para as temperaturas, polo que as conclusións son menos sólidas, podéndose apreciar lixeiras diminucións ao longo da segunda metade do século. As incertezas asociadas aos modelos e técnicas de rexionalización predominan sobre a incerteza asociada ás emisións, en contraposición ao caso das temperaturas onde a incerteza asociada aos escenarios domina sobre as outras incertezas dos modelos. Este mesmo comportamento apréciase na evolución esperada das precipitacións estacionais, aínda que con incertezas maiores que as obtidas para o caso anual.

• Analizando a magnitude do cambio das precipitacións, espérase unha redución das precipitacións medias na España peninsular para o últimos vinte anos do século  XXI, con valores relativos aos do período de referencia(1961-1990) entre un 16 % e un 4 %. Na primavera esta redución estaría entre o 24 % e o 0 % mentres que no outono a pinza iría do –4 % ao 4 %.
  
• No inverno, a maior concordancia no sentido do cambio entre proxeccións obtense no sur e o Levante, xunto cos dous arquipélagos; sendo  enlas concas  hidrográficas destas zonas, onde se esperan as reducións relativas máis importantes. Por exemplo, nas Concas Mediterráneas Andaluzas, os cambios relativos proxectados estarían entre –18% e –38% para finais de século e baixo o escenario máis  emisivo ( RCP8.5).
  
• No verán, a pesar das diferenzas entre os métodos de rexionalización,  apreciase que os descensos maiores localízanse na parte sur peninsular e no extremo noroeste da Península, con acordo en que se  produza una redución das mesmas en Galicia, con diminucións relativas que estarían entre o 6 % e o 42 % para o final do século e para o escenario máis  emisivo. Nas precipitacións outonais, obsérvanse algunhas diferenzas entre os métodos utilizados, con concordancias menores no sentido no que se  produciría o cambio no cadrante nordeste peninsular e algunhas zonas do interior.
  
• O número medio de días de precipitación anual mostra un comportamento un tanto independente dos escenarios, cunha tendencia á diminución. Máis do 80 % das proxeccións apuntan a un decrecemento para a España peninsular no período (2081-2100) e para o escenario  RCP8.5, podendo haber, en media, ata 14 días menos de choiva ao ano que no período de referencia cos cambios maiores en Galicia.
  
• A lonxitude do período seco mostra lixeiros incrementos na España peninsular para o  RCP8.5 e o último período do século  XXI. Practicamente todos os métodos e proxeccións dan valores superiores aos do período de referencia, podéndose incrementar, en media, entre 1 e 11 días; cos aumentos maiores localizados na metade sur e no leste peninsular e en Canarias.
  

4.  Nebulosidade

• A nebulosidade presenta, para toda España e en todas as estacións, salvo na metade norte peninsular e a zona mediterránea no inverno, un lixeiro descenso progresivo ao longo do século  XXI; máis acusado no escenario  RCP8.5, con variacións da orde do 5 % a finais de século.
  

5.  Evapotranspiración real

• A  evapotranspiración real media de España peninsular presenta en todas as estacións, salvo na primavera, un lixeiro descenso progresivo ao longo do século  XXI e para o escenario máis  emisivo,  RCP8.5, con variacións anuais da orde do 25 % e estivais do 40 % a finais do século  XXI.
  
• O patrón espacial de  evapotranspiración real, do mesmo xeito que o da  escorrentía, vén condicionado en gran medida polo de precipitación. A diminución relativa da  evapotranspiración real vai sendo menos clara ao desprazarse de sur a norte, con algo de aumento en zonas pequenas dos grandes sistemas montañosos do extremo norte peninsular. Con todo, no inverno e o outono, hai un aumento da  evapotranspiración real na parte norte peninsular e unha diminución na parte sur, con predominio da primeira sobre a segunda no inverno. Os aumentos maiores localízanse nas áreas montañosas, especialmente do norte, estendéndose máis cara aos sistemas do sur no inverno. Nestas zonas montañosas é onde a incerteza é tamén maior.
  

6.  Escorrentía

• A  escorrentía presenta, en liñas xerais, valores máis baixos que no período de referencia con diminucións máis acusadas baixo o escenario  RCP8.5 e para o verán. Do mesmo xeito que na precipitación e a  evapotranspiración real, alcánzanse as diminucións maiores a finais de século. Ambas as variables mostran unha variabilidade conxunta con oscilacións  decenales. Existe concordancia no signo do cambio entre os modelos, salvo no inverno. Con todo, a dispersión do cambio relativo é apreciable como consecuencia das diferenzas entre eles. As incertezas son algo inferiores aos cambios esperados en toda España, salvo a zona do leste e no inverno onde son maiores.
  

7. Velocidade media e máxima do vento a 10 metros.

• O cambio que pode producirse na circulación xeral no hemisferio norte para finais de século parece repercutir nunha certa diminución, tanto no vento medio como no vento máximo, no outono e en gran parte de España e nun aumento no período estival, cun posible fortalecemento do efecto da canle do Estreito de Xibraltar. Este fortalecemento maniféstase nun aumento da velocidade de vento en todas as épocas do ano na zona de influencia.